Προστατίτιδα

Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας σαν κάστανο καλά εγκλωβισμένος από μία ινώδη κάψα, με διαστάσεις 3×4 εκατοστά και βάρος 10-20 γραμμάρια και αποτελείται από ινομυωματώδη ιστό. Περιβάλει γύρω – γύρω την ουρήθρα από την οποία περνούν τα ούρα. Βρίσκεται ακριβώς στη βάση της ουροδόχου κύστεως και βρίσκεται μπροστά από το ορθό (έντερο). Πάνω από τον προστάτη βρίσκονται οι σπερματοδόχες κύστεις.

Ο προστάτης συμμετέχει στην παραγωγή του σπέρματος και μάλιστα, παράγει το μεγαλύτερο ποσοστό του σπερματικού υγρού. Στη διάρκεια της εκσπερμάτωσης, το σπερματικό υγρό μεταφέρει τα σπερματοζωάρια έξω από το σώμα. Ο προστάτης λόγω της θέσης του, μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους άνδρες, κυρίως από τη μέση ηλικία και μετά, αφού αν αυξηθεί σε μέγεθος, τότε η ροή των ούρων μπορεί να επιβραδυνθεί ή ακόμα και να διακοπεί. Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες:

  • 1 στους 2 άντρες θα εκδηλώσει προστατίτιδα κάποια στιγμή στη ζωή του
  • 1 στους 3 άντρες θα εκδηλώσει καλοήθη υπερπλασία του προστάτη
  • 1 στους 5 άντρες θα εκδηλώσει καρκίνο του προστάτη

Οι κυριότερες παθολογικές καταστάσεις που αφορούν τον προστάτη είναι:

  • η προστατίτιδα
  • η καλοήθης υπερπλασία
  • ο καρκίνος του προστάτη

Ο όρος “προστατίτιδα” είναι ένας γενικός και ευρύς όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φλεγμονή του προστάτη. Πολλές φορές η προστατίτιδα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στη διάγνωση της, γιατί τα συμπτώματα της μοιάζουν με εκείνα που προκαλούνται και από άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως:

  • οι φλεγμονές και ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως
  • ο καρκίνος του προστάτη
  • οι φλεγμονές της πυέλου
  • η καλοήθης προστατική υπερπλασία

Η προστατίτιδα αποτελεί την πιο συχνή ουρολογική πάθηση σε νέους άντρες κάτω των 50 ετών και την τρίτη πιο συχνή σε άντρες άνω των 50 μετά την καλοήθη υπερπλασία και τον καρκίνο του προστάτη.Η προστατίτιδα δεν είναι μεταδοτική με την σεξουαλική επαφή. Γενικευμένα μπορούμε να απομονώσουμε ορισμένους προδιαθεσικούς παράγοντες, που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης προστατίτιδας σε έναν άνδρα. Όπως:

  • Μία πρόσφατη ουρολοίμωξη, κυστίτιδα ή ουρηθρίτιδα.
  • Μία πρόσφατη εισαγωγή ουροκαθετήρα για ιατρικούς λόγους.
  • Η μη τακτική ούρηση.
  • Οι επίπονες σωματικές δραστηριότητες με γεμάτη κύστη.
  • Η πολύωρη ποδηλασία.
  • Η σεξουαλική αποχή.
  • Η κακή υγιεινή.
  • Οι πρωκτικές επαφές χωρίς προφύλαξη.
  • Οι παρατεταμένες διάρροιες.
  • Η πτώση του ανοσοποιητικού, κ.α.

 

Σύμφωνα µε το International Prostatitis Colaborative Network, η σύγχρονη ταξινόμηση των κλινικών τύπων της προστατίτιδας διακρίνει 4 κατηγορίες της νόσου που διαφέρουν ως προς τα αίτια, τα συμπτώματα, την παθογένεια και την θεραπεία τους. Οι κατηγορίες είναι:

  1. Η Οξεία προστατίτιδα. Όπου συνυπάρχουν πυουρία και βακτηριουρία.
  2. Η Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα. Όπου αφορά τη χρόνια φλεγμονή του προστάτη µε υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις από τα ίδια μικρόβια.
  3. Η Χρόνια µη Βακτηριακή προστατίτιδα ή Σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους, που χωρίζεται σε:
    • Φλεγμονώδη τύπο, µε παρουσία πυοσφαιρίων στο προστατικό έκκριμα.
    • Μη φλεγμονώδη τύπο, χωρίς πυοσφαίρια στο προστατικό έκκριμα. Η κατηγορία αυτή αντιστοιχεί στην προστατοδυνία ή προστάτωση.
  4. H Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα όπου διαπιστώνεται τυχαία σε βιοψία ή σε καλλιέργεια προστατικού υγρού και δεν δίνει συμπτώματα.​

 

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε και την κοκκιωματώδης προστατίτιδα, που εντάσσεται στην 4η κατηγορία της ασυμπτωματικής φλεγμονώδους προστατίτιδας και που παρουσιάζει εστιακή ή εκτεταμένη ανάπτυξη κοκκιωματωδών αλλοιώσεων στον προστάτη.

Η Oξεία Προστατίτιδα

Συμπτωματολογία:
Εκδηλώνεται με την απότομη εμφάνιση έντονων συμπτωμάτων, πυρετό, ρίγος, διαταραχές στην ούρηση, πόνο κατά την ούρηση και κατά την εκσπερμάτιση, εμφάνιση αίματος στα ούρα ή στο σπέρμα και πόνο στη οσφυϊκή χώρα, επίμονη πρωινή ουρηθρική έκκριση, κνησμός στον αυλό της ουρήθρας, αίσθημα αδυναμίας, αρθραλγίες, μυαλγίες, αιματηρή εκσπερμάτωση, επώδυνες στύσεις, μείωση της libido.

Αίτια:
Η μόλυνση μπορεί να συμβεί και από μικρόβια που έχουν φτάσει από μία λοίμωξη της ουρήθρας, της ουροδόχου κύστης, της επιδιδυμίδας ή από μία λοίμωξη των σπερματοδόχων κύστεων. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε παλινδρόμηση μολυσμένων ούρων από την ουρήθρα στην περιφερική ζώνη του προστάτη, μέσω των προστατικών πόρων. Τέλος μπορεί η μόλυνση να γίνει μέσω της λεμφικής κυκλοφορίας από λοίμωξη του εντέρου και σπάνια, διαμέσου της κυκλοφορίας του αίματος.

Διάγνωση:
Η καλλιέργεια των ούρων και του σπέρματος είναι θετική σε μικρόβια που συνήθως προέρχονται από το παχύ έντερο. Τα συχνότερα μικροβιακά στελέχη που απομονώνονται στις ουροκαλλιέργειες και στις καλλιέργειες σπέρματος είναι: Τα Gram (-) βακτήρια κυρίως το κολοβακτηρίδιο E. coli (80%) και σπανιότερα (10-15%) απαντώνται τα εξής : Proteus, Klebsiella, Enterobacter, Pseudomonas, Serratia, Morganella. Σε ότι αφορά τα Gram (+) βακτήρια ( κόκκοι), οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι τα στελέχη του Enterococcus Faecalis (5-10%) προκαλούν χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα. Όμως γενικά ο ρόλος των Gram (+) είναι ασαφής ως προς την παθογένεια τους. Παράδειγμα τα Gram (+) βακτήρια, όπως ο Staphylococus Epidermidis, ο Streptococus, ο Diphteroides, αποτελούν φυσιολογική χλωρίδα της πρόσθιας ουρήθρας και παρότι ανευρίσκονται στις καλλιέργειες του προστατικού υγρού δεν αποτελούν αιτιολογικούς παράγοντες λοίμωξης.

Θεραπεία:
Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας δίδεται από τον ουρολόγο με βάση το αντιβιόγραμμα και περιλαμβάνει αντιβιώσεις εκλογής, όπως της τελευταίας γενιάς κινολόνες ( φθοριοκινολόνες ), ή 3ης γενιάς κεφαλοσπορίνες με αµινογλυκοσίδες, ή Πενικιλλίνη+κλαβουλανικό με αµινιγλυκοσίδες. Η διάρκεια θεραπείας εξατομικεύεται από τον ουρολόγο, περίπου στις 4-6 εβδομάδες.

Υποτροπή:
Σε περίπτωση που μετά από 7 ημέρες αντιβιοτικής αγωγής, τα συμπτώματα εμμένουν ή γίνει καλλιέργεια ούρων και βγει θετική, τότε επιβάλλεται η αλλαγή της αγωγής του σχήματος των αντιβιώσεων. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει άμεσος κίνδυνος υποτροπής σε:

  • Επιδιδυμίτιδα
  • Προστατικό απόστημα
  • Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα
  • Γενικευμένη σήψη

 

Πρόληψη:
Γενικά οι κανόνες πρόληψης, συνάδουν με τον σωστό και υγιεινό τρόπο ζωής. Ειδικότερα συνιστάται:

  • Όχι άθληση με γεμάτη την κύστη.
  • Όχι καθυστέρηση και αναβολή της ούρησης.
  • Αποφεύγουμε τα στενά ρούχα, ζώνες, εσώρουχα.
  • Περιορισμός της ζάχαρης, του αλκοόλ και του καπνίσματος.
  • Πάντα με προφύλαξη η πρωκτικές επαφές.
  • Τήρηση καλής υγιεινής όπως, καθημερινό πλύσιμο της γεννητικής περιοχής, καθημερινή αλλαγή εσωρούχου, πλύσιμο των χεριών μετά την αφόδευση, πλύσιμο των χεριών πριν και
  • μετά την ούρηση.
  • Διατήρηση της χλωρίδας του εντέρου σε καλή κατάσταση (λήψη προβιοτικών).
  • Επικουρική λήψη cranberries σε χυμό ή κάψουλα που βοηθούν το επιθήλιο του ουροποιητικού.
  • Φροντίδα του ουροποιητικού μας συστήματος με ετήσιο προληπτικό έλεγχο στον ουρολόγο μας.

Η Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα

Συμπτωματολογία:
Η κλινική εικόνα της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας ποικίλει. Εμφανίζεται με εκδηλώσεις όπως, ερεθιστικά ενοχλήματα κατά την ούρηση, δυσουρία, επιτακτική συχνουρία, νυκτουρία, καύσος, αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης και πόνο. Ο πόνος εκδηλώνεται στο υπογάστριο, στη βουβωνική χώρα, στο περίνεο, στους όρχεις, στην ουρήθρα, στη βάλανο και κατά ή μετά την εκσπερμάτιση. Επίσης ο πόνος μπορεί να ακτινοβολεί στους μηρούς. Επιπλέον παρουσιάζεται αιματουρία και αιμοσπερμία και πολλές φορές στροβιλώδης ροή κατά την ούρηση καθώς και επιτακτική ανάγκη αφόδευσης. Επίσης η μείωση της libido, η στυτική δυσλειτουργία και η κατάθλιψη παρατηρούνται συχνά στους ασθενείς με χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα.

Αίτια:
Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα συνήθως προκαλείται από τα ίδια βακτήρια που προκαλούν και την οξεία. Πιο απλά μπορούμε να πούμε ότι τα μικρόβια «φωλιάζουν» μέσα στον προστάτη, επιζούν ως biofilm και κάποια στιγμή αργότερα αναζωπυρώνονται. Τα μικρόβια αυτά είναι συνήθως Gram (-) εντεροβακτηρίδια, ενώ πιο σπάνια έχουν ενοχοποιηθεί και άλλοι μικροοργανισμοί όπως ο γονόκοκκος, τα χλαμύδια, το μυκόπλασμα και μύκητες. Στην χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα συχνά συνυπάρχει χρόνια λοίμωξη (υποτροποιάζουσα) της ουροδόχου κύστεως και τα ούρα παλινδρομούν στον προστάτη και προκαλούν την προστατίτιδα. Επίσης η χρόνια προστατίτιδα είναι η κύρια παθολογική εκδήλωση σε άνδρες με στενώματα της ουρήθρας. Γιατί όταν ο ασθενής προσπαθεί να ουρήσει, για να υπερνικήσει τη στένωση αυξάνει την ενδοαυλική πίεση με αποτέλεσμα να διευρύνονται οι εκφορητικοί πόροι του προστάτη και τα τυχόν υπάρχοντα βακτήρια να ωθούνται μέσα στον αδένα.

Διάγνωση:
Η καλύτερη και απλούστερη μέθοδος εντοπισμού της πηγής της λοίμωξης είναι η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών στις καλλιέργειες ούρων και προστατικού υγρού. Στην περίπτωση που οι καλλιέργειες ούρων είναι στείρες, τότε γίνονται τμηματικές ουροκαλλιέργειες που στόχο έχουν να εντοπίσουν βακτήρια σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της ουροφόρου οδού. Συνήθως, στέλνονται για καλλιέργεια 4 δείγματα. Το πρώτο δείγμα αποτελείται από τα πρώτα 10 ml ούρων και αντιστοιχεί στο περιεχόμενο της ουρήθρας.
Ένα θετικό τέτοιο δείγμα είναι ένδειξη ουρηθρίτιδας ή προστατίτιδας. Το δεύτερο δείγμα αντιστοιχεί στο περιεχόμενο της ουροδόχου κύστης και αποτελεί ένδειξη κυστίτιδας. Ακολουθεί μάλαξη του προστάτη και λαμβάνεται το τρίτο δείγμα προστατικού εκκρίματος και τέλος ένα μετά τη μάλαξη, λαμβάνεται ένα δείγμα ούρων το οποίο περιέχει ούρα και προστατικό έκκριμα μαζί.

Το διορθικό υπερηχοτομογράφημα του προστάτη τις περισσότερες φορές είναι φυσιολογικό, εκτός και αν έχει δημιουργηθεί απόστημα. Με τον υπέρηχο ανιχνεύεται και η παρουσία λίθων στον προστάτη. Γενικά οι λίθοι θεωρούνται ως αίτιο της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η ουροδυναµική μελέτη που δίνει σημαντικές πληροφορίες για την ποιότητα της ούρησης όπως τη δύναμη, την ποσότητα και το χρόνο, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις απόφραξης του κυστικού αυχένα. Κατά τη δακτυλική εξέταση από τον ουρολόγο, ο προστάτης, μπορεί να είναι φυσιολογικός ή να παρουσιάζει κατά θέσεις σκληρίες ή κλυδάζουσες περιοχές. To PSA βρίσκεται συνήθως αυξημένο στο αίμα των ασθενών από χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα.

Θεραπεία:
Η θεραπεία είναι δύσκολη και απαιτεί χορήγηση αντιβιώσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα με στόχο την επίτευξη υψηλών συγκεντρώσεων στον προστατικό ιστό. Η χρήση κινολόνης και κοτριμοξαζόλης, είναι τα μόνα αντιβιοτικά που διέρχονται τον αιματοπροστατικό φραγμό με υψηλά ποσοστά επιτυχίας (70-90%). Επίσης χορηγούνται α-αδρενεργικοί αποκλειστές για να βελτιώσουν την ουρηθρική απόφραξη. Για την φλεγμονή και τον πόνο χορηγούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ενώ για την χάλαση των μυών του πυελικού εδάφους, χορηγούνται μυοχαλαρωτικά. Η ριζική προστατεκτομή και η διουρηθρική προστατεκτομή είναι απαγορευτικές στην χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, γιατί είναι αδύνατο να αφαιρεθούν οι φλεγμαίνοντες ιστοί.

Υποτροπή:
Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα όταν δεν αντιμετωπιστεί και ιαθεί εκτός των ίδιων προβλημάτων της, μπορεί να κάνει συχνές υποτροπές όπως:

  • Εμμένουσες ουρολοιμώξεις
  • Απόστημα προστάτη ή και λιθίαση
  • Επιδιδυμίτιδα
  • Υπογονιμότητα
  • Αντιδραστική αρθρίτιδα (οξεία φλεγμονή των αρθρώσεων λοιμώδους αιτιολογίας)

 

Πρόληψη
Ως πρόληψη συστήνουμε ότι και στην οξεία προστατίτιδα. Πολύ καλή υγιεινή και φροντίδα της άμυνας του οργανισμού. Επιπλέον συστήνεται η αποφυγή της ποδηλασίας και της ιππασίας. Από πλευράς διατροφής να αποφεύγονται όσο το δυνατό:

  • Η ζάχαρη, ο καφές, το αλκοόλ, τα πικάντικα, τα τηγανιτά, τα γαλακτοκομικά.

 

Αντιθέτως πρέπει να καταναλώνετε περισσότερο νερό, φρούτα, ξηρούς καρπούς και ελαιόλαδο. Ευεργετικά είναι τα ζεστά μπάνια και οι συχνές εκσπερματώσεις. Όσο αναφορά τα συμπληρώματα, κάποιες μελέτες έδειξαν ότι βοηθούν τα Cranberries, η βιταμίνη C, ο ψευδάργυρος και η βιταμίνη Ε.

Πολύ σημασία στο γενικό θέμα της προστατίτιδας, παίζουν οι αιμορροΐδες. Μάλιστα υπάρχει άμεσος συσχετισμός για το ποιο φταίει για το άλλο. Η αιμορροιδοπάθεια επιδεινώνει την προστατίτιδα και το ανάποδο. Καλό λοιπόν είναι να προσέχουμε την εντερική μας χλωρίδα για να μας εξασφαλίζει αφενός καλό ανοσοποιητικό, και αφετέρου, σωστές κενώσεις που δεν θα ταλαιπωρούν το ουροποιητικό μας και την πύελο.

Η Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα ή σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους

Συμπτωματολογία:
Τα συμπτώματα είναι ίδια και επίπονα με αυτά της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας. Δηλαδή, πόνος που εκδηλώνεται: στο υπογάστριο, στη βουβωνική χώρα, στο περίνεο, στους όρχεις, στην ουρήθρα, στη βάλανο και κατά ή μετά την εκσπερμάτιση, πόνος που μπορεί να αντανακλάται στους μηρούς. Μείωση της libido, στυτική δυσλειτουργία, ερεθιστικά ενοχλήματα κατά την ούρηση, όπως δυσουρία, επιτακτική συχνουρία, νυκτουρία, καύσος, αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης, κ.α.

Αίτια:
Για την χρόνια προστατίτιδα που δεν οφείλεται σε μικρόβια, τα αίτια δεν είναι ξεκάθαρα. Πιθανολογούνται μικροβιακοί παράγοντες που δεν ανιχνεύονται στον κλασικό εργαστηριακό έλεγχο. Δυστυχώς η χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών χρόνιας προστατίτιδας και έχει τη χειρότερη πρόγνωση, προκαλώντας συνήθως απογοήτευση στους ασθενείς και τους θεράποντες ιατρούς. Στην ουσία ανήκει στα νοσήματα άγνωστης αιτιολογίας. Κάποια αίτια που πιθανολογούνται είναι τα εξής:

  • Λοιμώδης αιτιολογία. Σύμφωνα με την άποψη αυτή η μη βακτηριακή προστατίτιδα είναι λοίμωξη από κάποιο άτυπο λοιμογόνο παράγοντα. Δηλαδή μία φλεγμονή του προστάτη που οφείλεται σε γονόκοκκο, ιούς, τριχομονάδες ή μύκητες. Το ενδιαφέρον των ερευνητών τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί γύρω από τον ρόλο που πιθανόν ορισμένα στελέχη χλαμυδίων ή μυκοπλασμάτων μπορεί να παίζουν στην αιτιολογία του συνδρόμου. Συγκεκριμένα στελέχη που έχουν ενοχοποιηθεί, βάσει κυρίως ορολογικών μελετών είναι το Chlamydia trachomatis sp, το Ureoplasma Ureolyticum
  • Χημική αιτιολογία. Προκαλείται από παλινδρόμηση των ούρων μέσα στους εκφορητικούς πόρους του προστάτη, που οδηγεί σε χημική φλεγμονή του αδένα.
  • Αυτοάνοση αιτιολογία.
  • Ορμονική αιτιολογία. Η τεστοστερόνη ασκεί προστατευτική δράση έναντι της φλεγμονής του προστάτη. Μια ελάττωση των επιπέδων τεστοστερόνης (ή πιθανότερα βλάβη του μηχανισμού μέσω του οποίου η ορμόνη αναστέλλει τη φλεγμονή του προστάτη), είναι πιθανό να προκαλέσει συμπτώματα χρόνιας μη βακτηριακής προστατίτιδας.
  • Νευρική αιτιολογία. Νευρομυϊκές διαταραχές του πυελικού εδάφους με τη μορφή σπασμού των γραμμωτών μυών της περιοχής ή σε σε νευρομυϊκές διαταραχές της ουροδόχου κύστεως ή της ουρήθρας (αστάθεια της ουρήθρας, αυξημένη ουρηθρική αντίσταση).
  • Ψυχογενή αιτιολογία. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που κατατάσσουν τη μη βακτηριακή προστατίτιδα σε μια ομάδα χρόνιων νοσημάτων που συνδέονται με το stress, την κατάθλιψη και την ψυχική καταπόνηση.

 

Διάγνωση:
Η διάγνωση της χρόνιας μη βακτηριακής προστατίτιδας ή σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους, γίνεται μετά από τον αποκλεισμό άλλων πιθανών νοσημάτων του ουροποιητικού, βάσει απεικονιστικών εξετάσεων όπως ο υπέρηχος, η ενδοφλέβια πυελογραφία ή η αξονική τομογραφία, ενώ μπορεί να χρειαστούν και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως ο ουροδυναμικός έλεγχος.

Θεραπεία:
Στο σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους οι θεραπευτικές επιλογές δεν είναι ξεκαθαρισμένες, γι’ αυτό και κατά περίπτωση δοκιμάζονται απλά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, φάρμακα που βοηθούν την ούρηση σε ασθενείς με υπερπλασία προστάτη, μυοχαλαρωτικά, ήπια οπιοειδή, ακόμη και αντικαταθλιπτικά (βενζοδιαζεπίνες), ενώ συστήνεται και η δοκιμαστική χρήση αντιβιοτικών αφού φαίνεται ότι σε συγκεκριμένους ασθενείς μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα. Σε αρκετούς ασθενείς έχουν χρησιμοποιηθεί με αρκετή επιτυχία τα νεότερα φάρμακα Φιναστερίδη Ντουταστερίδη, που προκαλούν συρρίκνωση του προστάτη. Σημαντική επιτυχία επίσης, φαίνεται να έχει η μάλαξη με ζεστό νερό, και η θερμοθεραπεία με μικροκύματα.

Υποτροπή:
Ως υποτροπή μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την ψυχοσωματική καταπόνηση του ασθενούς και την ολίσθηση του σε ένα κυκεώνα πόνου και κατάθλιψης.

Πρόληψη:
Ως μέτρα πρόληψης χαρακτηρίζονται οι συμβουλές για υγιεινό τρόπο ζωής, η σχολαστική καθαριότητα και η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Ασυμπτωματική Φλεγμονώδης Προστατίτιδα

Είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει το όνομα της, δηλαδή δεν υπάρχουν συμπτώματα. Αυτή η μορφή προστατίτιδας συνήθως αναγνωρίζεται τυχαία και αφορά σε ασυμπτωματικούς άνδρες με αυξημένο PSA στον ορό, που υποβλήθηκαν σε βιοψία προστάτη ή προστατεκτομή. Επίσης ανευρίσκεται σε άνδρες που υποβάλλονται σε έλεγχο γονιμότητας και παρουσιάζουν αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων στο σπέρμα. Είναι γενικά αποδεκτό σήμερα πως όλοι οι ασυμπτωματικοί ασθενείς με αυξημένο PSA, θα πρέπει πριν υποβληθούν σε βιοψία προστάτη, πρώτα να υποβάλλονται σε ειδικό εργαστηριακό έλεγχο για την κατηγορία της «Ασυμπτωματικής φλεγμονώδης προστατίτιδας».

Η Βαλανοποσθίτιδα

Η Βαλανοποσθίτιδα είναι μία φλεγμονή του δέρματος της ακροποσθίας και της κεφαλής του πέους. Η Βαλανοποσθίτιδα εμφανίζεται συχνότερα σε αγόρια μικρής ηλικίας (κάτω των τεσσάρων ετών), αλλά και σε άνδρες που δεν έχουν κάνει περιτομή ή που έχουν μολυνθεί τοπικά από κάποιο μικροβιακό παράγοντα.

Συμπτωματολογία:
Τα συμπτώματα στην απλή τους μορφή εμφανίζονται ως μία ερυθρότητα στην περιοχή της βαλάνου και της ακροποσθίας, τα οποία εξελίσσονται σε οίδημα που συνοδεύεται από κάψιμο, φαγούρα και πόνο. Αρκετές φορές παρουσιάζεται δύσοσμο έκκριμα. Σε προχωρημένο στάδιο της φλεγμονής, έχουμε εμφάνιση δερματικών διαβρώσεων που φαίνονται σαν πρησμένα άσπρα μπαλώματα στη βάλανο, ενώ μπορεί να συνυπάρχουν και μικρές ερυθρές βλατίδες, σαν κόκκινα σπυράκια.

Αίτια:
Η Βαλανοποσθίτιδα είναι μία φλεγμονή πολυπαραγοντικής αιτιολογίας και περιλαμβάνει από απλές έως και πιο επιπλεγμένες καταστάσεις νοσηρότητας. Το πιο σύνηθες αίτιο είναι η κακή τοπική υγιεινή της περιοχής, όπου σε συνδυασμό με μία στενή ακροποσθία, η οποία εμποδίζει την αποκάλυψη της βαλάνου, έχει ως αποτέλεσμα την συσσώρευση σμήγματος και την ανάπτυξη μικροβίων. Άλλα συνήθη αίτια είναι οι ερεθισμοί και οι αλλεργίες από ορισμένους χημικούς παράγοντες όπως:

  • Το σαπούνι που χρησιμοποιείται για την καθαριότητα της περιοχής
  • Τα απορρυπαντικά και τα μαλακτικά που χρησιμοποιούνται στο πλύσιμο των εσωρούχων
  • Τα προφυλακτικά και τα λιπαντικά που χρησιμοποιούνται κατά τη σεξουαλική επαφή

 

Επιπλέον αίτια που ευθύνονται για την βαλανοποσθίτιδα μπορεί να είναι οι ιογενείς σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις όπως:

  • Ο έρπης των γεννητικών οργάνων
  • Ο ιός των κονδυλωμάτων HPV
  • Η μολυσματική τέρμινθος MCV

 

Επίσης η Βαλανοποσθίτιδα μπορεί να οφείλεται σε σεξουαλικά μεταδιδόμενες βακτηριακές ή και παρασιτικές λοιμώξεις όπως:

  • Τα χλαμύδια (Chlamydia trachomatis)
  • Η γονόρροια (Neisseria gonorrhoeae)
  • Η σύφιλη (Treponema pallidum)
  • Το μαλακό έλκος (Haemophilus ducreyi)
  • Η Gardnerella vaginalis
  • Το Mycoplasma hominis
  • Το Ureaplasma ursalyticum
  • Ο Staphylococcus spp
  • Ο Streptococci spp
  • Η ψώρα (Sarcoptes scabiei)
  • Οι τριχομονάδες (Trichomonas vaginalis), κ.α.

Άλλες συχνές λοιμώδεις αιτίες βαλανοποσθίτιδας είναι οι μύκητες Candida. Η καντιτισιακή βαλανοποσθίτιδα όπως ονομάζεται, δημιουργείται πολύ συχνά σε άτομα τα οποία πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Επίσης μπορεί να προέλθει από μόλυνση κατά τη σεξουαλική επαφή. Ακόμα μπορεί να προέλθει και ως παρενέργεια από την λήψη αντιβίωσης για άλλους θεραπευτικούς λόγους (πχ. προστατίτιδα), αφού όπως είναι γνωστό η αντιβίωση διαταράσσει την φυσιολογική χλωρίδα της περιοχής, με αποτέλεσμα το ισοζύγιο των παθογόνων όπως ο Candida, ο στρεπτόκοκκος και ο σταφυλόκοκκος που ζουν φυσιολογικά σε μικρές αποικίες, να αυξηθεί σε παθογόνα κατάσταση.

Άλλα σπανιότερα αίτια που μπορεί να οδηγήσουν σε βαλανοποσθική λοίμωξη είναι ορισμένες αυτοάνοσες συστηματικές νόσοι όπως:

  • Ο σκληροατροφικός λειχήνας
  • Ο ομαλός λειχήνας
  • Η ψωρίαση
  • Η αντιδραστική αρθρίτιδα (Reiter)
  • H βαλανίτιδα Zoon ή πλασματοκυτταρική βαλανίτιδα

 

Διάγνωση:

Συνήθως, αρκεί η κλινική εξέταση από τον ουρολόγο, για να τεθεί η διάγνωση. Επιπλέον εξετάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε διάγνωση είναι:

  • Ο έλεγχος για σακχαρώδη διαβήτη
  • Οι αιματολογικές εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
  • Η καλλιέργεια εκκρίματος από την περιοχή της βαλάνου, για να ταυτοποιηθεί το μικρόβιο που προκαλεί την μόλυνση & αντιβιόγραμμα
  • Λήψη δείγματος (ιστοτεμαχίου) από την περιοχή της βλάβης για βιοψία

 

Θεραπεία:

Η θεραπεία που θα δώσει ο ουρολόγος εξαρτάται από την αιτία της φλεγμονής και μπορεί να περιλαμβάνει:

  • Αντιμυκητιασική αλοιφή ή χάπια εάν η βαλανίτιδα προκαλείται από Candida
  • Αντιβίωση αν προκαλείται από βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων
  • Κορτιζονούχα αλοιφή για τη μείωση της φλεγμονής όταν ευθύνονται αλλεργίες ή ερεθιστικές ουσίες
  • Στην περίπτωση συχνών φλεγμονών, (υποτροπιάζουσα βαλανοποσθίτιδα), τότε επιβάλλεται η περιτομή

 

Υποτροπή:

Η χρόνια βαλανοποσθίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε στένωση του άκρου της ακροποσθίας με αποτέλεσμα την φίμωση ή την παραφίμωση που απαιτούν άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. Επίσης η χρόνια φλεγμονή στην περιοχή, μπορεί να οδηγήσει σε κακοήθη ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία Queyrat.

Πρόληψη:

Ως μέτρα πρόληψης για την αποφυγή της δυσάρεστης κατάστασης της βαλανοποσθικής φλεγμονής συνιστώνται:

  • Καθημερινή καλή τοπική υγιεινή πλένοντας και σκουπίζοντας καλά όλη την περιοχή
  • Χρησιμοποιούμε για την περιοχή ειδικά καθαριστικά που προστατεύουν το υδρολιπιδικό φιλμ της επιδερμίδας
  • Καθημερινή αλλαγή εσωρούχου
  • Πλένουμε τα χέρια μας πριν και μετά από κάθε ούρηση και γενικά πριν και μετά από κάθε επίσκεψή μας στην τουαλέτα
  • Χρησιμοποιούμε πάντα προφυλακτικό, όταν κάνουμε σεξ, ιδιαίτερα με νέο σεξουαλικό σύντροφο
  • Φροντίζουμε για την καλή κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος ιδιαίτερα όταν πάσχουμε από μεταβολικές νόσους
  • Αλλάζουμε το βρεγμένο μαγιό μας μετά το μπάνιο στην θάλασσα, με στεγνό
  • Υιοθετούμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και σωστές διατροφικές συνήθειες

Οι Δερματικές Λοιμώξεις των Γεννητικών Οργάνων

Πολλές φορές η εμφάνιση κάποιου εξανθήματος ή φλεγμονής στο δέρμα και στον βλεννογόνο των γεννητικών οργάνων, προκαλεί ανησυχία τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες. Ωστόσο όλα τα εξανθήματα, οι ερεθισμοί και οι μικρές φλεγμονές στα γεννητικά όργανα, δεν υποδηλώνουν πάντα μία λοίμωξη από σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Μπορεί να οφείλονται σε ένα απλό ερεθισμό ή σε μία λοίμωξη από κάποιο μύκητα ή κάποιο βακτήριο. Σε κάθε περίπτωση όμως, όταν παρουσιαστεί κάποιο δερματικό σύμπτωμα που προκαλεί δυσφορία στην περιοχή, ή που εμμένει για μακρύ χρονικό διάστημα, θα πρέπει η γυναίκα ή ο άνδρας, να επισκεφτούν τον γιατρό τους, για διάγνωση και θεραπεία.

Όσο αθώο και να δείχνει ένα δερματικό σύμπτωμα, εντούτοις μπορεί να υποκρύπτει κάποια σοβαρή ασθένεια. Τα δερματικά εξανθήματα στα γεννητικά όργανα μπορεί να περιλαμβάνουν δερματικά εξογκώματα, έλκη, ερυθρότητα, σπυράκια, βλατίδες, κ.α. που συνήθως προκαλούν φαγούρα, αίσθημα καύσους και πρήξιμο. Μερικά δερματικά εξανθήματα εμφανίζονται αμέσως, ενώ άλλα αναπτύσσονται σταδιακά και αργά. Οι δερματικές λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων οφείλονται σε λοιμώδεις και σε μη λοιμώδεις παράγοντες.

Οι λοιμώδεις δερματικοί νόσοι των γεννητικών οργάνων είναι:

  • Οι βακτηριακές λοιμώξεις από Σταφυλόκκοκο (μολυσματικό κηρίο), Στρεπτόκοκκο, Γονόκοκκο
  • Τα αφροδίσια λεμφοκοκκιώματα από χλαμυδιακές μολύνσεις
  • Η σύφιλη (Treponema pallidum )
  • Ο έρπης των γεννητικών οργάνων ( Herpes Simplex Virus 2 )
  • Οι μυκητιάσεις από διάφορους μύκητες ( albicans, krusei, tropicalis, glabrata, κ.α. )
  • Τα οξυτενή κονδυλώματα ( HPV )
  • Η μολυσματική τέρμινθος ( pox virus Moluscum Contagiosum)
  • Η ψώρα ( ακάρι Sarcoptes scabiei )
  • Η φθειρίαση ( ψείρα Phthirus pubis )

 

Οι μή λοιμώδεις νόσοι είναι:

  • Το έκζεμα γεννητικών οργάνων
  • Η ψωρίαση γεννητικών οργάνων
  • Ο σκληρυντικός ατροφικός λειχήνας
  • Ο ομαλός λειχήνας των γεννητικών οργάνων
  • Η ατροφία του βλεννογόνου
  • Η λευκοπλακία ( βαλανίτιδες, αιδοιίτιδες )
  • Διάφορες αλλεργικές δερματίτιδες
  • Το μελάνωμα ( πέους, αιδοίου )
  • Το βασικοκυτταρικό καρκίνωνμα
  • Η νόσος paget
  • Η νόσος Αδαμαντιάδη - Behcet
  • Η διαβητική αιδοιίτιδα
  • Τα αιμαγγειώματα

 

Γενικά η διάγνωση μιας δερματικής νόσου της γενετικής περιοχής, βασίζεται στο ιστορικό, στην κλινική εικόνα του ασθενούς και σε συμπληρωματικές εξετάσεις που θα συστήσει ο γιατρός. Θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα τον ρόλο που παίζει η υιοθέτηση μιας υπεύθυνης και ασφαλούς σεξουαλικής ζωής, τόσο στην δερματολογική υγεία των γεννητικών οργάνων, όσο και στην γενική υγεία του οργανισμού. Στα πλαίσια των συμβουλών μας, ενθαρρύνουμε προ πάντων τους νέους, να συζητάνε και να ενημερώνονται από τον γιατρό τους για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και τους κανόνες πρόληψης που πρέπει να τηρούν.

Οι Παθήσεις της Ουροδόχου Κύστεως

Η ουροδόχος κύστη αποτελεί την αποθήκη των ούρων του οργανισμού. Τα ούρα εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη μέσω των ουρητήρων και εξέρχονται από αυτήν μέσω της ουρήθρας. Η χωρητικότητα της ουροδόχου κύστης εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο, και την διάπλαση του ανθρώπου, ενώ η χωρητικότητα της κυμαίνεται περίπου στα 300-500 ml. Το αίσθημα της ούρησης στον άνθρωπο ξεκινά από τα πρώτα 200 -250ml ούρων στην κύστη. Όμως πολλές φορές η ουροδόχος κύστη προσβάλλεται από διάφορες παθολογικές καταστάσεις και νοσηρότητες, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα υπόλοιπα όργανα του ανθρώπου.

Συμπτωματολογία:

Οι παθολογικές καταστάσεις που δημιουργούν προβλήματα στην ουροδόχο κύστη είναι αρκετές με πολυποίκιλη συμπτωματολογία. Ωστόσο πολλές φορές ο ασθενής μπορεί να μην έχει συμπτώματα, τουλάχιστον θορυβώδη. Το συνηθέστερο σύμπτωμα είναι ο πόνος, που συνήθως μπορεί να οφείλεται σε μια απλή λοίμωξη της κύστης. Όμως κάποιες φορές ο πόνος μπορεί να υποδηλώνει και μία πιο σοβαρή κατάσταση υγείας, όπως είναι μία κακοήθεια. Γι΄ αυτό το λόγο πρέπει πάντα να απευθυνόμαστε στον ουρολόγο μας, όταν παρατηρήσουμε ή αισθανθούμε κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα:

  • Επώδυνη ούρηση
  • Συχνουρία και επιτακτική ανάγκη για ούρηση, ακόμη και όταν η κύστη δεν είναι γεμάτη (ούρηση περισσότερες από 8 φορές την ημέρα)
  • Δύσοσμα ούρα
  • Αίμα στα ούρα (αιματουρία)
  • Πόνο ή και αίσθημα βάρους - πίεσης στην ηβική περιοχή ή και στο κάτω μέρος της κοιλιάς
  • Πόνο στην ευρύτερη πυελική περιοχή
  • Πόνο στην πλάτη
  • Στυτική δυσλειτουργία

 

Γενικότερα σας αναφέρουμε τις παθήσεις τις ουροδόχου κύστης:

H οξεία κυστίτιδα:

H οξεία κυστίτιδα, που είναι μια λοίμωξη της ουροδόχου κύστης και προκαλείται, όταν βακτήρια εισέρχονται μέσω της ουρήθρας στην κύστη και προκαλούν φλεγμονή. Συνήθως οφείλεται σε εντεροβακτηρίδια όπως:

  • Escherichia coli, serratia, morganella, Klebsiella, Proteus και περιστασιακά σε ευκαιριακά βακτήρια όπως η ψευδομονάδα.
  • Άλλοι μικροοργανισμοί που μπορούν να προκαλέσουν οξεία κυστίτιδα είναι οι εντερόκοκκοι, η γονόρροια, οι τριχομονάδες, το μυκόπλασμα, τα χλαμύδια, οι μύκητες κ.α.

Η οδός της λοίμωξης τυπικά είναι ανιούσα από την ουρήθρα και συνήθως πλήττει συχνότερα τις γυναίκες, επειδή η ουρήθρα των γυναικών αφενός είναι κοντύτερη από ότι των ανδρών, αφετέρου είναι πιο κοντά στον πρωκτό και γι' αυτό είναι πιο ευάλωτη στην εισβολή των μικροβίων.

Η διάμεση κυστίτιδα:

Η διάμεση κυστίτιδα ή επώδυνη κύστη, αποτελεί μία σοβαρή μορφή του συνδρόμου πόνου της ουροδόχου κύστης. Παρότι τα αιτία δεν είναι εντελώς κατανοητά, ωστόσο η διάμεση κυστίτιδα είναι μία κατάσταση που μπορεί να σχετίζεται με χρόνια φλεγμονή στον εσωτερικό βλεννογόνο που επικαλύπτει την κοιλότητα της ουροδόχου κύστης. Οι αιτίες που προκαλούν τη χρόνια φλεγμονή του εσωτερικού βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης είναι πολλές.

Σε ορισμένους ανθρώπους κάποιες ανωμαλίες στο εσωτερικό του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης μπορεί να ευθύνονται για μία χρόνια φλεγμονή. Επίσης η φλεγμονή μπορεί να σχετίζεται με αυτοάνοση ή ορμονική διαταραχή (ιδίως στις γυναίκες όταν περιορίζεται μόνο στο κυστικό τρίγωνο - τριγωνίτιδα). Γι΄ αυτό το λόγο έχουμε διαφορετική συχνότητα της νόσου ανάλογα με το φύλο. Η διάμεση κυστίτιδα είναι 5 έως 9 φορές συχνότερη στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος εκδηλώνεται στις ηλικίες από 30 έως 40 ετών.

   

Αιματουρία

Τα φυσιολογικά ανθρώπινα ούρα έχουν χρώμα ωχροκίτρινο, διαυγή όψη και χωρίς ίχνη αίματος. Αιματουρία καλείται η κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής αποβάλλει ούρα που περιέχουν πάνω από 3-4 ερυθρά αιμοσφαίρια ανά οπτικό πεδίο στο μικροσκόπιο, ή περιέχουν αιμοσφαιρίνη. Η αιματουρία αποτελεί ένα γενικευμένο σύμπτωμα υποκείμενης νόσου, που μπορεί να προέρχεται από διάφορα παθολογικά αίτια.

Η αιματουρία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:

  • Στην μικροσκοπική αιματουρία, που τα ερυθρά αιμοσφαίρια στα ούρα είναι ορατά μόνο με το μικροσκόπιο στη γενική εξέταση ούρων.
  • Στην μακροσκοπική αιματουρία που τα ερυθρά αιμοσφαίρια στα ούρα βρίσκονται σε μεγάλη ποσότητα, με αποτέλεσμα το χρώμα των ούρων να είναι ερυθρό.

 

Παρερμηνείες:

Πολλές φορές στις γυναίκες να φαίνεται να υπάρχει αίμα στα ούρα, ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται από τον κόλπο τους. Για τους άντρες, πολλές φορές εκλαμβάνεται λανθασμένα ως αιματουρία μια αιματηρή εκσπερμάτιση, που συνήθως οφείλεται σε πρόβλημα του προστάτη. Γεγονός είναι πάντως ότι οποιαδήποτε πάθηση του ουροποιητικού μπορεί να προκαλέσει αιματουρία, για αυτό το λόγο επιβάλλεται ο διεξοδικός έλεγχος κάθε αιματουρίας από τον ουρολόγο μας, για την έγκαιρη διερεύνηση και αντιμετώπιση των αιτιών της.

Συμπτωματολογία:

Πολλές φορές ο ασθενής με αιματουρία μπορεί να μην έχει κανένα άλλο σύμπτωμα (ανώδυνη αιματουρία). Τις περισσότερες φορές όμως, ο ασθενής αναφέρει πόνο κατά την ούρηση, συχνουρία, κάψιμο ή δυσκολία. Επίσης μπορεί να αναφέρει πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. Ανησυχητικά συμπτώματα που μπορεί να εκδηλωθούν ταυτόχρονα με μία αιματουρία είναι ο πυρετός, η ναυτία, ο έμετος, τα ρίγη, ο πόνος στην κοιλιά, στα πλευρά ή την μέση. Επίσης αρκετές φορές η μακροσκοπική αιματουρία μπορεί να συνοδεύεται και από πήγματα αίματος (μαύρα κομματάκια σαν "συκωτάκια"). Όλα τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να μας οδηγήσουν άμεσα στον ουρολόγο μας για την άμεση διερεύνηση και αντιμετώπιση τους.

Αίτια:

Το αίμα στα ούρα είναι αίτιο αρκετών παθήσεων για αυτό με το σύμπτωμα αυτό ασχολούνται οι ουρολόγοι κατά κύριο λόγο και ειδικά σε ότι αφορά το αποχετευτικό σύστημα του ουροποιητικού, καθώς και οι νεφρολόγοι σε ότι αφορά τις διάφορες ενδογενείς παθήσεις των νεφρών. Ειδικότερα τα αίτια τις αιματουρίας είναι:

  • Ουρηθρίτιδα - φλεγμονή της ουρήθρας
  • Κυστίτιδα - φλεγμονή της ουροδόχου κύστης
  • Πυελονεφρίτιδα - λοίμωξη των νεφρών
  • Προστατίτιδα - λοίμωξη του προστάτη
  • Καλοήθη υπερτροφία του προστάτη
  • Λοίμωξη από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
  • Ουρόλιθος στην ουρήθρα ή στους ουρητήρες
  • Νεφρολιθίαση
  • Πολυκυστική νόσος των νεφρών
  • Σπειραματονεφρίτιδα - συστηματική νόσος
  • Καρκίνος της ουροδόχου κύστης (επιφανειακός ή διηθητικός)
  • Καρκίνος του προστάτη
  • Καρκίνος του νεφρού
  • Νεφρική ανεπάρκεια
  • Τραυματισμός στα νεφρά από ένα ατύχημα ή αθλήματα επαφής.
  • Τραυματισμός των γεννητικών οργάνων
  • Θρόμβος αίματος στους νεφρούς
  • Φυματίωση του νεφρού ​

Άλλα αίτια αιματουρίας εκτός του ουροποιητικού συστήματος είναι:

  • H έντονη σωματική άσκηση.
  • Η μη οικογενής καλοήθης αιματουρία που προσβάλλει συνήθως τους αθλητές και ειδικά δρομείς μεγάλων αποστάσεων.
  • Διάφορες αιματολογικές παθήσεις, με διαταραχές πηκτικότητας, όπως η αιμοφιλία, η δρεπανοκυτταρική αναιμία, κ.ά.
  • Οι καρδιολογικές παθήσεις, όπως η ενδοκαρδίτιδα, η οζώδης περιαρτηρίτιδα, κ.ά.
  • Η λήψη αντιπηκτικών και αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων (όπως η βαρφαρίνη, salospir, Sintrom, Plavix, Iscover, κ.ά.).
  • Ο σακχαρώδης διαβήτης.
  • Ο χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων.
  • Ο αιμορραγικός πυρετός (ιογενής λοίμωξη).
  • Η λευχαιμία (καρκίνος του αίματος ή του μυελού των οστών).
  • Το κοιλιακό απόστημα.
  • Το κοιλιακό αορτικό ανεύρυσμα.
  • Η οξεία συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

 

Διάγνωση:

Κάθε επεισόδιο αιματουρίας θα πρέπει να αξιολογείται ξεχωριστά και πολλές φορές ο ουρολόγος για να θέσει την τελική διάγνωση, θα πρέπει να υποβάλλει τον ασθενή του σε πλέον διεξοδικό έλεγχο. Για τον διαγνωστικό έλεγχο της αιματουρίας αρχικά ο ουρολόγος θα λάβει το ιατρικό ιστορικό και θα εξετάσει κλινικά τον ασθενή, με ψηλάφηση στους νεφρούς, την κοιλιακή χώρα, με επισκόπηση του πέους, με έλεγχο της ακροποσθίας και του χαλινού, με ψηλάφηση των όρχεων, με δακτυλική εξέταση του προστάτη και στις γυναίκες μερικές φορές με δακτυλική εξέταση του κόλπου. Επειδή έχει μέγιστη σημασία για τον ιατρό να ξέρει αν η αιματουρία είναι στην αρχή ή το τέλος της ούρησης ή αν όλη η ούρηση έχει αίμα, μπορεί να ζητηθεί από τον ασθενή να ουρήσει διαδοχικά σε τρία ποτήρια. ​

Αν το αίμα είναι μόνο στο πρώτο ποτήρι, η αιματουρία χαρακτηρίζεται αρχική και οι νοσηρές καταστάσεις που μπορεί να την προκαλέσουν είναι:

  • το αδένωμα του προστάτη,
  • το καρκίνωμα του προστάτη,
  • η φλεγμονή και λιθίαση του προστάτη,
  • η ουρηθρίτιδα,
  • ο όγκος της ουρήθρας. ​

 

Αν το αίμα υπάρξει μόνο στο τελευταίο ποτήρι, τελική αιματουρία, τότε η προέλευση του είναι πιθανόν από την κύστη ενώ η ύπαρξη αίματος σε όλα τα ποτήρια, ολική αιματουρία υποδηλώνει την προέλευση του από τα νεφρά αν και η ολική αιματουρία μπορεί να έχει την προέλευση της σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού συστήματος. Επίσης ο ουρολόγος θα υποδείξει αρχικά στον ασθενή εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις όπως:

  • γενική εξέταση και καλλιέργεια ούρων
  • υπερηχογράφημα νεφρών- κύστεως-προστάτη

 

Στην περίπτωση που οι εξετάσεις δεν βοηθήσουν στον εντοπισμό του αιτίου, τότε ο ουρολόγος θα ελέγξει ενδοσκοπικά την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, (ουρηθροκυστεοσκόπηση και ενδεχομένως να λάβει βιοψίες), για να αποκλείσει το ενδεχόμενο όγκων. Συμπληρωματικά ο ουρολόγος μπορεί να ζητήσει περαιτέρω απεικονιστικό έλεγχο με αξονική πυελογραφία. Άλλες εξετάσεις που μπορεί να δώσει ο ουρολόγος ως προς την διερεύνηση της νόσου είναι :

  • Η ακτινογραφία νεφρών (ΝΟΚ)
  • Η κυτταρολογική εξέταση ούρων και εξέταση ερυθρών αντιθέτου φάσεως (εξέταση που μπορεί να βοηθήσει στην προέλευση των ερυθρών από την μορφολογία τους)
  • Η ενδοφλέβια πυελογραφία
  • Η αξονική τομογραφία άνω-κάτω κοιλίας και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου.
  • Αιματολογική εξέταση για διαταραχές πηκτικότητας του αίματος, έλεγχος του αιματοκρίτη σε παρατεταμένες-παραμελημένες αιματουρίες και έλεγχος της νεφρικής λειτουργίας.

 

Αν μετά τον έλεγχο του ουροποιητικού συστήματος, ανώτερου και κατωτέρου, δεν διαπιστωθεί ο λόγος της αιματουρίας, τότε ο ασθενής παραπέμπεται σε νεφρολόγο για περαιτέρω διερεύνηση που αφορά νοσήματα των νεφρών κατά την παραγωγή των ούρων.

Θεραπεία:

Η αιματουρία ως σύμπτωμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ώστε να σταματήσει η ροή του αίματος μέσω των ούρων. Επιβάλεται όμως η επίσκεψη στον ουρολόγο μας, για να καθορίσει τις αιτίες που την προκαλούν και να προσδιορίσει την κατάλληλη θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι η θεραπεία που θα μας δώσει ο ουρολόγος μας για την αιματουρία, είναι εξειδικευμένη ως προς το αίτιο που την προκαλεί κάθε φορά.

Η σεξουαλική υγεία του άνδρα

Η σεξουαλική υγεία έχει άμεση σχέση με τη διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής για τον άνδρα. Ωστόσο οι διαταραχές της ανδρικής σεξουαλικότητας τείνουν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στον ανδρικό πληθυσμό. Τα αίτια τους είναι πολλά και πολυπαραγοντικά, όπως ψυχολογικά, οργανικά, αλλά και μικτής αιτιολογίας. Γενικότερα πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε νοσογόνος οργανική και ψυχική κατάσταση που επηρεάζει την υγεία και την ευεξία του άνδρα, έχει ταυτόχρονα επίπτωση και στη σεξουαλική του υγεία.

​Στους οργανικούς παράγοντες που επηρεάζουν την σεξουαλική επιθυμία του άνδρα συγκαταλέγονται:

  • Τα καρδιαγγειακά προβλήματα, όπως η υπέρταση, η αρτηριοσκλήρυνση και η υψηλή χοληστερόλη. Για παράδειγμα η υπέρταση μπορεί να μειώσει τη στυτική ικανότητα, όπως επίσης και ορισμένα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της.
  • Το κάπνισμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και η παχυσαρκία.
  • Η σωματική κούραση.
  • Οι νευρολογικές νόσοι, όπως: η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Πάρκινσον, το εγκεφαλικό κ.α.
  • Ο υπογοναδισμός και τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης.
  • Οι ουρολογικές λοιμώξεις του ανώτερου και κατώτερου ουροποιητικού.
  • Οι παθήσεις των όρχεων, του πέους και του προστάτη.
  • Ο διαβήτης.
  • Τα ορμονολογικά προβλήματα και οι θυρεοειδοπάθειες.
  • Οι φαρμακευτικές αγωγές όπως: αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, υπναγωγά, αντιυπερτασικά και αντισταμινικά φάρμακα.

Ωστόσο η σεξουαλική δυσλειτουργία, η μείωση της ερωτικής επιθυμίας και η αδυναμία επίτευξης στύσης, είναι συχνά αποτέλεσμα στον άνδρα, λόγω ψυχολογικών και ψυχικών διαταραχών όπως:

  • Οι συναισθηματικές διαταραχές, με συχνότερες την κατάθλιψη, το στρες και το άγχος για την οικονομική κρίση και την ανεργία.
  • Η αρνητική εικόνα του άνδρα που έχει για την σύντροφο του, όταν εκείνη παραμελεί τον εαυτό της, δεν προσέχει την υγιεινή της, την ενδυμασία της και γενικά έχει σταματήσει να του προσφέρει την θηλυκότητα και την σεξουαλικότητα της.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η υγιής σεξουαλική ζωή στον άνδρα έχει θετικές επιδράσεις σε όλες τις πτυχές της ζωής του, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Η καλή σεξουαλική ζωή, συμβάλλει στην καλή σωματική υγεία του άνδρα, καθώς επίσης και στην καλή του ψυχική κατάσταση. Οι τακτικές σεξουαλικές επαφές προσφέρουν στον άνδρα, μείωση της αρτηριακής του πίεσης, μείωση του άγχους και αυξάνουν την αυτοεκτίμηση του. Η ερωτική επαφή μια με δύο φορές την εβδομάδα μειώνει τον κίνδυνο εμφράγματος στο μισό, σε σχέση με τους άνδρες που κάνουν σεξ λιγότερο από μια φορά τον μήνα. Επίσης πολύ ευεργετική επίδραση έχει η συχνή σεξουαλική επαφή στη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη. Επιπλέον οι συχνές σεξουαλικές επαφές μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας.

Ως συμβουλή για την διατήρηση του σταθερού ρυθμού μία καλής σεξουαλικής ζωής στον άνδρα, προτείνουμε την τήρηση του ετήσιου ιατρικού check up, την αποφυγή της παχυσαρκίας, το καθημερινό περπάτημα, την διακοπή του καπνίσματος και την περιορισμένη κατανάλωση αλκοόλ. Εντούτοις, για τον άνδρα ο οποίος βιώνει κάποιο πρόβλημα με την σεξουαλική του λειτουργία και υγεία, τον ενθαρρύνουμε να επισκεφτεί τον ουρολόγο του. Ο ουρολόγος, θα δώσει την κατάλληλη θεραπεία και θα βοηθήσει τον άνδρα, να ξεπεράσει την σεξουαλική του διαταραχή.